Citation

Author

Context
1959, not liked by critics until republished in the 70s, but apparently that's a reductive narrative. 

Summary 

G has money from his rich dad, wanders around, hangs out with intellectuals and meets ayse. He ghosts on her. Meets another girl he creepily follows around named Guler. He also ghosts on her. Reconnects with Ayse and they hang out at the beach a bunch, she worries he's going to ghost on her too. She ghosts on him after telling her about his strange obsession with his aunt and legs. In the end he wanders around more and sees a girl in a blue raincoat that he again creepily follows. He loses her in traffic. 

Characters

C
Ayse
Teyze
Guler

Themes

yalnızlık, yabancılaşma, intihar, kötümserlik, kadın-erkek ilişkileri, aşk, dışlanmışlık, erotizm vb. konu ve izlekleri işler

Bıyık, ataerkil (pederşahi, patriarkal) toplumlarda hegemonik bir imgedir. Bu romanda bıyık leitmotifi, C.‟nin hayatında önemli yere sahiptir. 

Aylak Adam‟daki bir başka leitmotif de kulak tikiyle ilgilidir. Çocukluğunda annesi gibi sevdiği Zehra Teyze‟sine babasının cinsel zorbalıkta bulunduğunu gören C., babasının üzerine atlayarak elini ısırır. Bunun üzerine babası da C.‟nin kulağını yırtarcasına çeker. Zehra Teyze‟nin, “kulağı yırtıldı” diye attığı çığlıklar, C.‟nin zihninde hala yankılanmaktadır. Aradan yıllar geçmesine rağmen, gergin olduğu zamanlarda kulağını kaşır. “Beş gündür Ayşe yoktu. Kulak memesini kaşıdı.”(s.15-16)

 

Notes

another example of Turkısh postmodernısm avant la lettre. "Yusuf Atılgan Aylak Adam‟da, özellikle bilinç akışı, iç monolog, diyalog, geriye dönüş, günlük, mektup ve leitmotif tekniğini kullanır. " 

It was beautifully written, but the whole concept of C following around Guler in the streets and talking to her, and the highly problematic, does not fly knowing now what we acknowledge about cat-calling culture and the objectification of women. 

Pretty obvious even before reading "tehlikle donusler" how the connection will be made to Lacanianism. This book is like a textbook for l'Objet petit a. 

Quotes

“Karşıya koştular. Az sonra Kasımpaşa‟ya doğru sarkan uçurumun kıyısında yürüyorlardı. Dönüp dönüp Haliç‟e bakıyordu. Güler: “ – Işıklar yanınca daha da güzelleşir, dedi. – Bu yolu sever misiniz? – Çok. Bazen elimde bir kitap bir sıraya otururum. Ama rahat bırakmazlar. Ne çok delikanlı vardır burda bilseniz. Laf atarlar. O zaman insana dünyada en kötü şey kadın yaratılmakmış gibi gelir. – En kötüsü güzel burunlu yaratılmaktır. Adınız Güler, değil mi? “ – Ben daha sizinkini bilmiyorum. – Öğreneceksiniz. Bence insanın adı onunla en az ilgili olan yanıdır. Doğar doğmaz, o bilmeden başkaları veriyor. Ama yapışıp kalıyor ona. Onsuz olamıyor. (Sustu. Bir sigara yaktı.) Bakın, şimdi adımdan daha önemli bir şey biliyorsunuz: Sigara içtiğimi. İşte bir başkası: Bütün „siz‟ler, „iz‟ler, „uz‟lardan sıkılırım ben. Yapmacık, fazlalık gibi gelirler bana. İkinci konuşmamda „sen‟ diyemeyeceğim biriyle bir daha konuşmam. Ne dersi(iz)? – Galiba sizi anlıyorum. – Yanılıyorsun. „Siz‟ anlanamaz, „sen‟ anlanır. Bazı kitaplarda „sizi seviyorum‟u okuyunca gülerim. Sanki „siz‟ sevilirmiş! „Sen‟ sevilir, değil mi?” (s.62-63)