Moshe Shklar: Me and Van Gogh's Shoes
| Ikh un Van Gogs Shikh —Me and Van Gogh's Shoes From Khesbn (Reckoning) CITATION. Translated by Miri Koral. Now they’re at a standstill in a frame and gaze at me from a wall, and how my heart begins to ache – I’d like to caress them most of all, the old beat-up shoes that once took me along muddy roads, and again I detect their scent. I think I still hear their soles tapping on the cobblestones like a fish whose mouth is dead but wants another gulp… Paris is the place where the hard-up artist Van Gogh pulled these shoes off his feet wearied of wandering about. And now they watch him on the brink of some calamity, but can’t their voice still describe the forest’s greenery? And the shoes stumbled, possibly, from Auschwitz to over here and now, are they watching me as from my eye I wipe a tear? ------------------------------ Two shoes in the painting by Van Gogh, shoes from Paris covered in mud. I imagine I feel their sorrow, their pain engraved in my heart. * In my eye, all is secured each color, each form the green-blue, the hot-red, to be carved into memory and again brought into being in days gray with grief and melancholy like a long ago melody that one finds oneself still humming. All to be remembered, all treasured and myself to be that mark in a canvas, at its center like a glimmering star. | איך און װאַן גאָגס שיך איצט שטייען זיי שטיל אין אַ רעם ,און קוקן אויף מיר פֿון אַ װאַנט און מיר האָט דאָס האַרץ זיך פֿאַרקלעמט ,איך װאָלט זיי געגלעט מיט דער האַנט ,די אַלטע צעדרייטע פּאָר שיך װאָס האָבן אַ מאָל מיך געפֿירט אויִף בלאָטיקע װעגן, און איך .זייער ריח האָב איצטער דערשפּירט ,מיר דאַכט, איך הער אַלץ נאָך די זויל װאָס פּליעסקעט אין שטייניקן ברוק אַזוי װי אַ פֿיש, װאָס זײַן מויל ...איז טויט שׂוין נאָר װיל נאָך אַ שליוק ,האָט ער זיי, די שיך, אין פּאַריז דער אָרעמער קינסטלער װאַן גאָג אַראָפּגעשלעפּט פֿון זײַנע פֿיס ,אַ מידער פֿון װאַנדער בײַטאָג און איצטער זיי קוקן אויף אים ,מיט פּעטליעס אַרום זייער האַלדז און ס'קאָן שוין נישט מער זייער שטים ?דערציילן די גרינקייט פֿון װאַלד און אפֿשר גאָר האָבן די שיך פֿון אוישװיץ פֿאַרבלאָנדזשעט אַהער און איצטער זיי קוקן אויף מיר ?װי כ'װיש פֿונעם אויג אויס אַ טרער ------------------------------ ,צװיי שיך אינעם בילד פֿון װאַן גאָג ,פֿאַרבלאָטיקטע שיך פֿון פּאַריז ,מיר דאַכט זיך, איך פֿיל זייער קלאָג .זייער פּײַן אין מײַן האַרצן פֿאַרקריצט * ,אַלץ אין אויג פֿאַרהיטן אַלע פֿאָרמען, אַלע פֿאַרבן ,די גרין־בלויע, רויט צעגליטע אין זכּרון זיי פֿאַרקאַרבן און אַרויסרופֿן זיי װידער ,אין גרויע טעג פֿון צער און אומעט ,אַזוי װי לאַנג געהערטע לידער .װאָס אַליין זיך אָפֿט מאָל ברומען אַלץ געדענקען, אַלץ פֿאַרהיטן און אַליין אַ פּינטל װערן אויף אַ קאַנװע אין דער מיטן .װי אַ צאַפּלדיקער שטערן |
| Previous page on path | Moshe Shklar, page 6 of 8 | Next page on path |
Discussion of "Moshe Shklar: Me and Van Gogh's Shoes"
Add your voice to this discussion.
Checking your signed in status ...