RVF no. 3 translated into Dutch by Robert de Does

Het was de dag waarop de zon haar stralen
uit deernis met haar Schepper tanen liet,
toen onverhoeds, want argwaan had ik niet,
uw heerlijke ogen mij mijn hart ontstalen.

Het was, dacht ik, geen dag om zich te stalen
tegen de Liefdesgod en ik verliet
mij zorgloos op mijzelf; zo zou 't verdriet
van 't ganse volk mijn dreigend leed bepalen.

Ontwapend bood ik Amor geen verweer,
de weg van oog naar hart lag nog ontsloten
waar nu een stroom van bittere tranen vloeit.

Toch strekt zijn daad, vind ik, hem niet tot eer
zijn pijl heeft hij in het weerloos hart geschoten,
zijn boog liet u, bewapend, ongemoeid.